Polen

Polen (cvijetni prah koji se nalazi u prašnicima cvijeta) često se naziva izvorom života, jer ne služi samo kao hrana već i kao biološki faktor održanja pčelinje vrste. S obzirom na sastav, a prema mnogobrojnim istraživanjima, nepobitno je dokazano da polen ima veliko ljekovito dejstvo i na ljude.

Ako je med izvor energije, onda polen prestavlja veliku riznicu hranjivih materija, vitamina, minerala, belančevina i drugih vrlo vrednih komponenti.

Za pčele je polen od izuzetnog značaja i prestavlja hranu bez koje one ne mogu da odgajaju leglo, izlučuju vosak i mliječ odnosno ne mogu da obavljaju svoje životne funkcije.

Kod starih Egipćana polen je imao naziv „životna prašina”.

Najstarije pisane tragove o upotrebi polena u medicini nalazimo u djelima arapskih i jevrejskih fizičara iz Španije iz 12-tog i 13-tog veka.

Polen se sakuplja na taj način što se na ulasku u košnicu postavi skupljač kroz koji se pčele provuku i polen otpada sa njihovih nožica.

Za 1 kg polena potreban je rad 10 000 pčela.

Tipičan sastav polena:

Ugljeni hidrati 35-40%
proteini 20-30%
sve 22 aminokiseline
lipidi oko 5%
mineralne materije 1-7%
voda 2-18%
vitamini B kompleksa, E, D, K, C, F, P
minerali S, Co, Si, Cu, Fe, Na, Ca, Mg, Al, Mn, p, Ag, Ba, Zn, Sr, Mo, B, Li i drugi.

Polen nekih biljaka sadrži 20 puta više karotena nego šargarepa iz koje se industrijski dobija ovaj vitamin.

U cvijetnom prahu je nadjen hormon rasta, antibiotske supstance, veliki broj enzima, pektin i druge materije.

Svako zrno polena ima drugačiji biohemijski sastav što zavisi od podneblja na kojem odredjena biljka raste.

Polen od samo jedne vrste biljaka nema sve potrebne materije za kvalitetnu ishranu pčela već pčela sakuplja mnošvo raznobojnih zrnaca polena.